All Saints Church

Alton Priors, Wiltshire, Engeland

In het pittoreske dorpje Alton Priors staat de All Saints Church.
Het kerkje ligt midden in de weilanden en wordt nog één maal per jaar gebruikt voor een kerkdienst. Het kerkje is vrij te bezichtigen. Buiten het kerkje staat aan de ene kant een 1700 jaar oude Taxus boom. De Taxus staat erom bekend dat hij goed gedijt op leylijnen. Zo ook deze. De stam is in tweeën gespleten en zo dik, dat er zes volwassenen nodig zijn om hem te omspannen. Aan de andere zijde van het kerkje kijk je uit op het witte paard van Alton Barnes, dat uit 1812 stamt.

Binnen in het kerkje vallen er twee dingen op. Ten eerste het luik in de vloer. Hieronder ligt een steen, die vermoedelijk tot een steencirkel heeft behoort. Toen ik hierop ging staan werd ik er door de energie vanaf ‘geworpen’. Ten tweede een koperen plaquette, met daarop een bijzondere tekst over een geopende poort.

Spirituele ervaring

Ik zag in een hoekje een oude stoel staan en overwoog een moment of ik daar wel op kon plaatsnemen. Hij was behoorlijk aangevreten door de houtworm. Ik heb het toch gedaan.
Plotseling verscheen er een dame voor mij. Zij was gekleed in een donkere lange rok, tot op de enkels. Daarboven droeg zij een keurslijfje over een prachtige witte, met kant bezette blouse. Op haar hoofd droeg zij een soort kapje. Het kwam mij voor als kleding van rond 1865. Zij stelde zich voor als Mary Ann. Naast haar stond een man. John, haar echtgenoot, gekleed in een driedelig pak met een wit overhemd en een gesteven boord.

Mary Ann vertelde mij dat zij beiden op het kerkhof naast de kerk begraven waren. Zij lagen daar bij elkaar in een graf en wilden graag naar het licht gaan. Zij konden echter niet weg, vastgehouden door de sterke energie van de leylijn waarop de begraafplaats lag. Ik heb mijn gidsen bij mij geroepen en hen gevraagd deze beide mensen mee te nemen naar het licht. Met tranen in mijn ogen zag ik hen vertrekken, beiden geflankeerd door een van mijn gidsen. Met een glimlach om de mond en een buiging namen zij afscheid van mij en verdwenen uit het zicht.

Het bleek dat ik alleen achter was gebleven in het kerkje. De rest van de groep stond buiten te wachten. Toen ik weer tot mijzelf was gekomen, ben naar buiten gegaan en heb de kerk afgesloten. Nog vol van de gebeurtenis, struikelde ik op de terugweg naast het kerkje over een steen en viel tegen een grafsteen aan.
Het opschrift was:

In
loving memory of
John Hiscock
who died May 18.1896
aged 59 years

Also of Mary Ann his wife
died Sep. 22. 1867
aged 27 years

Ik denk nog met enige regelmaat aan hen.